Przykładowy schemat instalacji kotła indukcyjnego z buforem
Najbardziej ekonomicznym rozwiązaniem jest zastosowanie indukcyjnego kotła π w taryfie G12 (noc) razem z buforem z zasilaniem bez wężownicy. Przez bufor należy rozumieć izolowany zbiornik wodny, który podczas pracy szybko akumuluje energię cieplną i następnie długo oddaje ją do instalacji już przy odłączonym od zasilania kotle.
Takie rozwiązanie pozwała zakumulować w buforze maksymalną ilość energii cieplnej. W czasie pracy kotła pompa cyrkulacyjna ciągle miesza wodę w buforze, przemieszczając ją z dołu bufora i zasilając górną część.
Rysunek powyżej przestawia wykres temperatury wody w buforze bez wężownicy (po lewej) i z wężownicą (po prawej)
Jak widać, Kiedy tylko się da, należy unikać stosowania wężownic. To niepotrzebny wydatek, problem wykonawczy i kolejny wymiennik, który z natury ma mniejszą efektywność niż bezpośredni przepływ wody.
Wężownica potrzebna jest tylko tam, gdzie dwa układy bezwzględnie muszą być rozdzielone, np. dla grzania CWU.