Uzdatnianie elektromagnetyczne wody
Proces elektromagnetycznego uzdatniania wody zachodzi dzięki wykorzystaniu siły Lorentza, kiedy pole magnetyczne oddziałuje na poruszający się ładunek elektryczny zjonizowanej wody. W wodzie (nawet w destylowanej) istnieją swobodne jony metalów, przeważnie żelaza. Dzięki zmiennemu polu elektromagnetycznemu w masie wody tworzą się zarodki kamienia kotłowego, które zaczynają intensywnie rosnąć, osiągając wymiary niepozwalające na przyklejenie kamienia kotłowego wewnątrz rury, zaworów, pomp i innych urządzeń systemu centralnego ogrzewania.
Zazwyczaj kamień kotłowy odkłada się w filtrach centralnego ogrzewania. Jednocześnie intensywnie wydalają się gazy rozpuszczone w wodzie. Najważniejszym warunkiem wykorzystania siły Lorentza jest prostopadłość strumienia pola elektromagnetycznego do kierunku wody. Aby pole elektromagnetyczne przeszło przez wodę, materiał rury powinien mieć właściwości diamagnetyczne. W kotłach π zastosowano stal nierdzewną o właściwościach diamagnetycznych. .
Rysunek przestawia uproszczony przekrój kotła π. Między połówkami pierwotnego uzwojenia usytuowany jest wymiennik (komora grzewcza). Strumień pola elektromagnetycznego pierwotnego uzwojenia, jak i połówek uzwojenia ukierunkowany jest prostopadłe do kierunku strumienia wody.
W strefie pola elektromagnetycznego nie występuje proces rozkładania wody na wodór i tlen, ponieważ pole elektromagnetyczne jest zmienne. Kocioł π został zaprojektowany w taki sposób, żeby w czasie pracy jednocześnie przeprowadzono uzdatnianie wody.
Efekt uzdatniania wody w systemie centralnego ogrzewania w czasie pracy indukcyjnego kotła π
Proces zarastania rur kamieniem kotłowym przyspiesza korozję elementów systemu, gwałtownie obniża wydajność systemu C.O. i żywotność elementów, co zwiększa ryzyko awarii. Wszystko to powoduje zwiększające się koszty eksploatacji systemu, których straty dochodzą nawet do 25%. W procesie elektromagnetycznego uzdatniania wody występuje proces pasywacji anodowej metali, który tworzy warstwo ochronne na powierzchni ścianek instalacji. Ten proces zapobiega powstaniu ogniwa elektrolitycznego. W systemach, gdzie występują różne metali, np. miedz i aluminium lub stopy tych metali występuje korozja elektrolityczną (galwaniczną).
Zjawisko to jest bardzo niebezpieczne, ponieważ w krótkim czasie może spowodować awarie w instalacji grzewczej. Przy reakcji chemicznej zachodzącej pomiędzy aluminium a miedzią jako produkt uboczny występuje wodór. Gaz ten bywa bardzo niebezpieczny z powodu ryzyka pożaru i wybuchu. Należy bardzo uważać podczas odpowietrzania instalacji, w której się on może znajdować. Nie wolno wówczas podczas odpowietrzania używać otwartego ognia lub palić papierosów.
W kotle π, jak i w całym systemie C.O. nie odkłada się kamień kotłowy. W starszych zakamieniałych systemach występuje proces odkamieniania systemu C.O.
Praca kotła π zapobiega powstaniu ogniwa elektrolitycznego i korozji galwanicznej przez pasywacje metali. Wydłuża żywotność systemów C.O. w skład których wchodzą różnorodne metale
Gazy rozpuszczone w wodzie intensywnie wydalają się w czasie pracy indukcyjnego kotła π, wydłużając żywotność metalowych elementów systemu C.O.
W czasie pracy indukcyjnego kotła π intensywnie wydalają się poprzez odpowietrzniki gazy rozpuszczone w wodzie. Są to przeważnie:
- tlen (powodujący korozje metali),
- wodór (produkt reakcji pomiędzy aluminium a miedzią),
- dwutlenek węgla (stwarza kwas węglowy),
- powietrze (powoduje korozje metali),
- inne w mniejszych ilościach.
Gazy rozpuszczone w wodzie mogą spowodować szumy w czasie pracy systemu C.O., nierównomierność temperatury w grzejnikach, skracają żywotność pomp, powodują intensywną korozje elementów metalowych.